Eerste hulp aan scholen

 Een kind onder de evenaar wordt later vaak een bedelaar. Ofwel educatie is bijna het belangrijkste van dit soort samenlevingen. Vele scholen waren verwoest of beschadigd door de tsunami. Ook enorm veel lesmateriaal was verloren gegaan. Sociaal gezien was en is het enorm belangrijk dat de scholen zo snel mogelijk weer functioneren. Om scholen weder op te bouwen ontbrak ons het geld maar lesmateriaal of kleine andere benodigdheden konden we volop schenken.Hieronder een citaat uit mijn dagboek over een project met betrekking tot wat schoolprojecten:

We lopen verder in de richting  van de school waarover Firnas en Ruzain ons verteld hebben. De directeur is met z’n hele gezin verdronken dus we praten met een tijdelijke vervanger die bij onze vrienden inmiddels goed bekend is. De vervangend directeur vertelt ons dat er om en nabij de 50 leerlingen zijn verdronken en dat er nog enkele tientallen worden vermist, waarschijnlijk zijn die ook verdronken. Qua verwoestingen is de school er redelijk vanaf gekomen. Er is een gebouw weggeslagen waar lesmateriaal lag opgeslagen en de materialen zijn uiteraard meegezogen richting zee.
We vragen de man of hij een lijst wil opstellen met wat hij als eerste nodig heeft om de school zo normaal mogelijk te laten functioneren. Firnas gaat samen met de man deze lijst samenstellen en wij worden gevraagd om eens op het schoolplein te kijken bij de kinderen. Op het moment dat we het plein oplopen stormen er tientallen kinderen op ons af om ons te begroeten, een hand te geven of om naar onze naam te vragen. Het is een groot feest voor ze. Na een tijdje hebben de mannen de lijst klaar. We beloofden hen om te gaan kijken hoe we hen konden helpen en vertrokken weer richting Galle.
 Het werd een lange en trieste rit. We zijn diep maar dan ook diep onder de indruk van de kracht die water kan hebben en de verwoesting die het aan kan richten. Ik maak me zorgen om dit gebied, met name omdat het zo afgelegen van alles ligt. Zal er wel voldoende hulpverlening hier komen? Ik realiseer me dat we niet al het leed hier op ons kunnen nemen en dat we in ieder geval de school met het één en ander gaan helpen. Ze hebben ons een behoorlijke lijst gegeven met dingen die ze nodig hebben. Met z’n allen besluiten we om deze te filteren en we besluiten in ieder geval 2000 schoolboeken te kopen, 1000 wiskundesets met passer, liniaal, potloden en geodriehoek, 1000 waterflessen zodat de kinderen vers water in hun eigen waterfles kunnen doen en 1000 brooddozen. Morgen gaan we op zoek naar handelaren( en prijzen) die deze hoeveelheden op voorraad hebben. De telefoon van Ruzain gaat en eindelijk krijgen we te horen dat alles in orde is met onze oliestelletjes en dat ze woensdagmiddag om 15:00 uur alle 260 worden geleverd.
 
Woensdag 02-02-2005
 
 Terug in Galle  beginnen we  met het zoeken naar adressen waar we de spullen voor de school in Habantota kunnen kopen. De schoolboeken kopen we in Galle bij een fabrikant. Ruzain gooit alles in de strijd om een goede prijs te krijgen omdat het hier een geval betreft van hulpverlening voor Tsunamislachtoffers. Op de meeste plekken worden wij als blanken namelijk gezien als de mensen met het grote geld die genoeg kunnen betalen. We krijgen een goede prijs en besluiten om ze meteen te bestellen. De fabrikant belooft op zijn beurt ze diezelfde middag nog bij ons te bezorgen. Via een handelaar in Colombo komen we aan de overige benodigdheden: 1000 brooddozen en waterflessen en 1000 wiskundesets. Deze spullen zullen morgen geleverd worden.
 
 
We rijden in Galle door een andere wijk  in de richting  van een school waar we via via het e.e.a. over gehoord hebben en voelen de ellende die hier hangt. We stappen uit bij een gebied waar mensen op een armzalige manier leven in tenten. We komen een man tegen met een zwerende voet,. Hij vertelt ons dat hij zijn complete gezin en huis heeft verloren, zelf is hij ook ernstig ziek door zijn voet, geld voor medicijnen heeft hij niet. We besluiten het geld dat nodig is voor medicijnen aan hem te geven, ondanks dat we eigenlijk geen individuele gevallen wilden doen. Het is erg moeilijk om in zo´n geval op je strepen te staan en zeker als je iemand door het geven van een tientje weer gezond kan maken. We rijden verder en komen bij de school aan. Op deze school zijn diverse leerlingen verdronken, er zijn ook verschillende leerlingen die ouders of één van de ouders moeten missen. We praten met de schooldirecteur die erg dankbaar is dat we de moeite nemen om zijn school te bezoeken. De man is geestelijk een wrak en mankeert van alles. Een schoolgebouw, waar de jongere leerlingen les kregen, is compleet verwoest. Vorige week zijn de puinhopen door Amerikanen opgeruimd. Gevolg hiervan is dat een grote groep leerlingen op dit moment buiten op het schoolplein tussen het stof en de herrie van het verkeer les krijgt. In de lokalen die zijn  overgebleven worden zoveel leerlingen gepropt dat er eigenlijk niet meer op een goede manier les kan worden gegeven. Veel materiaal is verloren gegaan. Er is grote behoefte aan een omroepinstallatie (de school heeft rond de 1000 leerlingen en het is hier gebruikelijk dat alles omgeroepen wordt), een elektrische typemachine wordt ook gevraagd en een fatsoenlijk bureau met bureaustoel. Het kantoor van de directeur is compleet weggevaagd.
 In de auto besluiten we in overleg met Ruzain de spullen te kopen. Deze school is inderdaad zwaar getroffen en kan wel wat hulp gebruiken. We kopen meteen een geluid/omroep installatie en een bureau met stoel. De typemachine wordt in Colombo besteld en volgt later. Dit is misschien een optie voor Australië. Dicht in de buurt van het woonhuis van Ruzainen  en een school die jarenlang hulp kan gebruiken.
 
 We haasten ons naar huis want inmiddels is het bijna 15:00 uur. Eindelijk worden onze oliestelletjes geleverd. We lossen met z’n allen de vrachtwagen en we rekenen contant met de handelaar af. We laten de lijst zien met de benodigdheden voor de school in Habantota. De man kan ons alles leveren voor een goede prijs die zelfs nog wat lager is dan de prijs die Ruzain al had opgevraagd hier in Galle. We bestellen 1000 waterflessen en brooddozen en 1000 wiskundesetjes. De schoolboeken hebben we al in ons bezit want die zijn vlak voor de oliestelletjes gekomen.
 Het is rond zessen en we besluiten de 60 oventjes die bestemd waren voor het kleinere kamp, waar we al babyvoeding en voedsel hadden uitgedeeld, nog te gaan afgeven. De dankbaarheid tijdens het uitdelen straalt van deze mensen af. Stuk voor stuk bedanken ze ons weer en ik denk bij mezelf hoe geweldig het is om dit te kunnen doen doordat we in Nederland de handen in mekaar geslagen hebben.
 

AFBEELDINGEN M.B.T. EERSTE HULP VOOR SCHOLEN ( AFBEELDING DUBBEL KLIKKEN)

Overblijfsel van de opslagruimte voor schoolspullen van een school in Habantota Hoofd van de school in Habantota ( plaatsvervangend want de echte directeur is verdronken) Gekkehuis voor de kinderen. Blanken in zicht.......... Slechts 4 muren en een schrijfbord. De rest ligt in zee Noodlokaal. Nu was het toevallig een dag droog, lijkt een voordeel maar les hebben in stoffig zand vanwege het gemis van een fundering is ook niet all De eerste schoolspullen worden geleverd Eindelijk ook de schriften En dan ook eindelijk het school-meubilair Alles wat gegeven wordt moet via een ceremonie in ontvangst genomen worden. Voor Pa en Zoon hoeft dit niet zo nodig maar weigeren is onbeleefd